Τη διαβεβαίωση ότι δεν αναμένεται να ξεσπάσουν στην Ασία ταραχές εξαιτίας ενδεχόμενων αυξήσεων στις τιμές των τροφίμων, οι οποίες συνέβαλαν να εκδηλωθούν οι λαϊκές εξεγέρσεις στην Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη, έδωσαν οι ειδικοί του Οργανισμού τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ.
Πριν από λίγες ημέρες, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ είχε προειδοποιήσει ότι οι τιμές των τροφίμων παγκοσμίως έχουν φτάσει σε «επικίνδυνα επίπεδα» καταγράφοντας αυξήσεις 29% σε ετήσια βάση, τον Ιανουάριο και ότι «θα μπορούσαν να έχουν κοινωνικές και πολιτικές επιπλοκές», σε περιοχές όπως η Μέση Ανατολή και η Κεντρική Ασία.
Σε αυτές τις περιοχές καταναλώνονται σιτηρά, οι τιμές των οποίων έχουν αυξηθεί κατά 70% στις παγκόσμιες αγορές από τον Οκτώβριο που η Ρωσία επέβαλε απαγορεύσεις στις εξαγωγές της.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του FAO η Ρωσία και η Ουκρανία συνήθως εξάγουν περισσότερους από 25 τόνους σιτηρών τον χρόνο, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων κατευθύνεται στις χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως η Αίγυπτος.
Τους πρόσφατους μήνες, οι διεθνείς τιμές για το ρύζι, βασική τροφή για περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπων που ζουν στη Νότια και στην Ανατολική Ασία, έχουν μετριοπαθείς αυξήσεις.
«Οι αυξήσεις στις τιμές του ρυζιού σε σύγκριση με άλλα αγαθά, όπως τα σιτηρά και το καλαμπόκι, είναι ελάχιστες, κάτω από 20% τον περασμένο χρόνο», είπε ο Κουκιάτ Οφασουόνγκζε, επίτιμος σύμβουλος της Ένωσης Εξαγωγέων Ρυζιού της Ταϊλάνδης, η οποία εξάγει περίπου 9 εκ. τόνους ρυζιού το χρόνο και είναι ο μεγαλύτερος παγκοσμίως εξαγωγέας.
Στις αυξημένες τιμές του ρυζιού είχε καταλογισθεί η ευθύνη για την «κρίση τροφίμων του 2008, όταν έφτασαν τα 1.100 δολάρια ο τόνος, ενώ τώρα η τιμή είναι στα 530 δολάρια.
Η τεράστια αύξηση του 2008 είχε αποδοθεί στην αύξηση των τιμών του πετρελαίου που αύξησε το κόστος των απαραίτητων για τη γεωργία προϊόντων, όπως τα λιπάσματα και τα εντομοκτόνα αλλά και η απόφαση της Ινδίας, το Δεκέμβριο του 2007, που ακολουθήθηκε από την Κίνα και το Βιετνάμ να απαγορεύσουν τις εξαγωγές ρυζιού.
Έλλειψη ρυζιού το 2008 δεν υπήρξε, όπως δεν υπάρχει και τώρα.
«Με όρους ασφάλειας τροφίμων, υπάρχει αρκετό ρύζι και αυτό είναι που έχει σημασία στην Ασία, καθώς πολλές χώρες είναι αυτάρκεις τώρα», λέει ο Σουμιτέρ Μπρόκα, στέλεχος του FAO.
«Ακόμη και αν η σοδειά της Κίνας καταστρεφόταν πλήρως από τη ξηρασία, κάτι που είναι απίθανο, η μέγιστη απώλεια είναι στα 26 εκ. τόνους, σε μία συνολική παραγωγή 115 εκ. τόνων, ενώ υπάρχουν και άλλα 50 εκ. στις αποθήκες», προσθέτει ο Μπρόκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου